Konijn aanschaffen

Als je een konijn wilt aanschaffen en je weet zeker dat je deze verantwoordelijkheid zo’n 12 jaar lang wilt nemen, dan kun je het beste terecht bij een opvangcentrum. Daar kunnen ze je alles vertellen over het karakter van de konijnen, hoe groot ze worden, et cetera. Ook voor jonge konijnen kun je naar een opvang. Bovendien is er bij de meeste opvangcentra blijvende ondersteuning en kun je er terecht wanneer je problemen ondervindt met jouw konijnen. Een bijkomend voordeel is dat de dieren meestal al gecastreerd zijn. Opvangcentra bieden ook de mogelijkheid om je konijn ter plaatse te koppelen aan een nieuwe soortgenoot die bij hem past. Koop geen konijnen bij een dierenwinkel of tuincentrum. De dieren die daar worden aangeboden, zijn vaak te jong en hebben meestal een slechte gezondheid, ook als dit dit in eerste instantie niet te zien is. Pas ook op met het aanschaffen van een raskonijn. Vaak hebben raskonijnen zo’n extreem uiterlijk, dat de dieren ernstige gezondheidsklachten hebben.

Kosten

Een babykonijn moet minstens 10 weken oud zijn voor hij bij de moeder weg mag. Konijnen zijn niet duur: vanaf circa € 30,- kun je een konijn aanschaffen bij een opvang. Castratie kost ongeveer € 70,-. Hou er echter wel rekening mee dat je alleen op een verantwoorde wijze konijnen kunt houden, als je de beschikking hebt over een grote tuin en bereid bent deze voor de konijnen in te richten. Een goed binnen- en buitenverblijf kost al snel meer dan € 250,-. Voeding, hooi en andere materialen voor 2 konijnen kosten ongeveer € 30,- per maand. Konijnen moeten jaarlijks worden gevaccineerd tegen myxomatose en viral haemorrhagic disease (vhs), wat ongeveer € 45,- per keer kost. Daarnaast kunnen er (hoge) onvoorziene medische kosten ontstaan als je dier ziek wordt of slachtoffer is van een ongeval.

Heb je vragen over het aanschaffen van konijnen? Dan kun je terecht bij het KonijnenSpreekuur van de Sophia-Vereeniging.

Het fokken van konijnen

Wij raden het af om zelf te fokken met konijnen. Door een gebrek aan kennis ontstaan vaak grote problemen met de moederdieren en de jongen. Bovendien zijn er in Nederland al veel meer konijnen dan dat er mensen zijn die voor ze willen zorgen. Deze dieren hebben nog minder kans op een goed leven als er telkens maar nieuwe nestjes geboren worden. Maar ook bij ‘officiële’ fokkers gaat het vaak mis. Er wordt dan gefokt op extreme uiterlijke kenmerken, waar de dieren ernstig onder lijden. Veel konijnen hebben bijvoorbeeld zo’n overbeet dat hun tanden niet meer natuurlijk afslijten. Dat zorgt niet alleen voor ongemak bij het konijn, maar ook voor torenhoge dierenartsrekeningen. Angorakonijnen en Teddy-Widderskonijnen zijn gefokt op een onnatuurlijk vacht die de konijnen hindert in hun natuurlijke gedrag. Bij een slechte verzorging vervilt de vacht en zijn de dieren extra gevoelig voor ziektes. Veel kleine konijnenrassen hebben een hele platte snuit, waardoor ze er altijd uit blijven zien als een jong konijn. Dat ziet er schattig uit, maar het zorgt ook voor pijnlijke gebitsproblemen en ademhalingsmoeilijkheden. Hetzelfde geldt voor dieren die gefokt zijn met hele grote oogkassen om een lieve, onschuldige blik te creëren. Die blik gaat echter gepaard met chronische traanogen, oogontstekingen en een vergrote kans op inwendige abcessen. Ook lange oren zorgen voor welzijnsproblemen bij het fokken van konijnen: ze slepen over de grond, beschadigen, vervuilen en kunnen bevriezen.

Gezondheid moet centraal staan
In 2009 startte de Sophia-Vereeniging een lobbytraject en publiekscampagnes om de problemen bij het fokken van huisdieren aan de kaak te stellen. Want het moet niet om het uiterlijk gaan in de fokkerij, maar om het welzijn van de dieren. Van fokkers valt niet te verwachten dat zij maatregelen nemen; zij verdienen immers hun geld met het fokken op uiterlijke kenmerken. Daarom pleit de Sophia-Vereeniging voor duidelijke overheidsregels die de gezondheid van de dieren centraal stellen en die streng worden gecontroleerd. Voor sommige rassen zal dat een fokverbod betekenen.

Zelf doden van dieren
Een ander groot probleem bij het fokken van konijnen en knaagdieren is het zogenaamde ‘culling‘. Dat houdt in dat fokkers dieren doden die ongewenst zijn. Deze dieren zijn kerngezond, maar hebben niet exact het uiterlijk dat veel geld opbrengt. Omdat hun hokruimte en voeding liever besteedt wordt aan dieren die in de verkoop meer opleveren, worden ze door fokkers gedood. In Nederland is deze praktijk niet strafbaar. De Sophia-Vereeniging streeft ernaar dat hier op korte termijn verandering in komt. Na een intensief lobbytraject lukte ons in 2012 om staatssecretaris Bleker ervan te overtuigen om het zelf doden van honden en katten strafbaar te stellen. Per 1 juli 2014 is dit officieel onderdeel van de Wet Dieren. Wij dringen er nu op aan dat in de Wet Dieren dezelfde regels voor alle huisdieren worden opgenomen.